Znak towarowy „House of cars”

Trybunał Sprawiedliwości UE oddalił skargę polskiego przedsiębiorcy na decyzję Izby Odwoławczej EUPIO dotyczącą rejestracji oznaczenia słownego HOUSE OF CARS jako unijnego znaku towarowego. Jednak argumentacja Sądu oraz wcześniej – EUPIO wcale nie nawiązuje do popularnego serialu z gatunku political ficion.

Skarżący, dokonał w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) zgłoszenia unijnego znaku towarowego – oznaczenia słownego HOUSE OF CARS, w klasach 25, 35, 37 i 39 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego z dnia 15 czerwca 1957 r. (aukcje samochodowe, naprawy, malowanie, konserwacja, przeglądy, transport samochodowy)

EUIPO odrzuciło zgłoszenie z uwagi na brak charakteru odróżniającego znaku towarowego objętego wnioskiem. Skarżący jednak odwołał się od decyzji. Izba Odwoławcza EUIPO oddaliła odwołanie z uwagi na to, że zgłoszony znak towarowy jest objęty zakazem określonym w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

Izba Odwoławcza stwierdziła m.in., że sporne oznaczenie jest rozumiane w całości jako oznaczające „firmę prowadzącą działalność związaną z pojazdami” lub „firmę samochodową”. Oznaczenie takie jest związane w sposób wystarczająco bezpośredni z rozpatrywanymi usługami odnoszącymi się lub mogącymi się odnosić bezpośrednio do pojazdów, w sposób umożliwiający odbiorcom wskazanie przedmiotu działalności przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 nie są rejestrowane znaki towarowe, które pozbawione są jakiegokolwiek odróżniającego charakteru. Charakter odróżniający znaku towarowego oznacza, że ten znak towarowy umożliwia zidentyfikowanie usług, dla których wystąpiono o rejestrację, jako pochodzących z określonego przedsiębiorstwa, a co za tym idzie – na odróżnienie ich od usług pochodzących z innych przedsiębiorstw. Oznaczenia wykazujące brak charakteru odróżniającego, są uznawane jako niezdolne do pełnienia podstawowej funkcji znaku towarowego, jaką jest wskazywanie pochodzenia usługi, w ten sposób, aby umożliwić w ten sposób konsumentowi nabywającemu usługę oznaczoną znakiem towarowym dokonanie przy późniejszym zakupie takiego samego wyboru, lub dokonanie odmiennego wyboru w zależności, czy doświadczenie konsumenta okazało się pozytywne, czy też negatywne co do danej usługi.

W związku z tym, że zgłaszany znak zawierał wyrazy w języku angielskim, dokonano oceny podstaw odmowy rejestracji, biorąc pod uwagę anglojęzycznych konsumentów UE. W rezultacie analizy każdego elementu znaku (słowa), Sąd przychylił się do stanowiska Izby Odwoławczej, która stwierdziła, że zgłoszony znak towarowy jest wystarczająco bezpośrednio związany z usługami wskazanymi w zgłoszeniu.

­W niniejszym wypadku, wbrew temu, co twierdzi skarżący, wyrażenie „house of cars” skojarzone z usługami, które dotyczą lub mogą dotyczyć pojazdów, nie jest aluzyjne lub sugerujący, lecz przeciwnie – wprost informuje o działalności przedsiębiorstwa i jego specjalizacji.

Sad nie podzielił również argumentacji Skarżącego dotyczący liczby zarejestrowanych znaków towarowych zawierających element „house of”, do którego dodano element wskazujący bezpośrednio przeznaczenie lub właściwości towarów lub usług oznaczonych wspomnianymi znakami towarowymi. Rejestracja znaku odbywa się przede wszystkim w oparciu o zasady prawa. Możliwość rejestracji oznaczenia jako unijnego znaku towarowego należy oceniać wyłącznie na podstawie tego rozporządzenia, zgodnie z jego wykładnią dokonaną przez sąd Unii, a nie na podstawie wcześniejszej praktyki decyzyjnej izb odwoławczych. Każdy wniosek jest rozpatrywane indywidulnie, z uwagi na przedmiot, którego dotyczy oraz inne towarzyszące okoliczności.

Brak zdolności odróżniającej jest przesłanką negatywną do rejestracji znaku. Zdolność odróżniająca to możliwość odróżnienia przez konsumenta towarów lub usług jako pochodzących od konkretnego przedsiębiorcy. Nie ma natomiast znaczenia, czy element znaku (słowa) były już rozpatrywane przez Urząd Rejestrujący jako spełniające przesłanki z rozporządzenia.

Udostępnij na Facebooku