Choroba zawodowa, to choroba, która jest wymieniona w wykazie chorób zawodowych (Rozporządzenie w sprawie chorób zawodowych z 30.06.2009r), a jej przyczyną jest sama praca, jej rodzaj, charakter czy też warunki wykonywania.
Chorobę zawodową pracownik zgłasza inspektorowi sanitarnemu, który kieruje go do poradni chorób zawodowych. Lekarz orzecznik wydaje orzeczenie o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania.
Lekarz może wówczas wystąpić również do pracodawcy o informacje uzupełniające w zakresie obejmującym: przebieg oraz organizację pracy zawodowej pracownika lub byłego pracownika, w tym pracę w godzinach nadliczbowych, dane o narażeniu zawodowym, obejmujące także wyniki pomiarów czynników szkodliwych wykonanych na stanowiskach pracy, na których pracownik był zatrudniony, stosowane przez pracownika środki ochrony indywidualnej, a w przypadku narażenia pracownika na czynniki o działaniu uczulającym (alergenów) – także o przekazanie próbki substancji, w ilości niezbędnej do przeprowadzenia badań diagnostycznych.
W przypadku stwierdzenia choroby zawodowej, pracownikowi przysługują określone w Ustawie o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, świadczenia m.in.: zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, odszkodowanie, renta. Podmiotem wypłacającym te świadczenia jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego przysługują w wysokości 100% podstawy wymiaru. Jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.
Przy czym, niezależnie od świadczeń z ubezpieczenia społecznego, za wypadki przy pracy i choroby zawodowe może uzupełniająco odpowiadać także pracodawca. Pracownik, u którego uszczerbek na zdrowiu powstał wskutek choroby zawodowej, może dochodzić od pracodawcy, na podstawie przepisów kodeksu cywilnego, świadczeń uzupełniających, tj. przewyższających kwoty przewidziane w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, czyli świadczeń wypłaconych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Co bardzo istotne, decyzja inspektora sanitarnego stwierdzająca chorobę zawodową pracownika nie jest wiążąca dla sądu w postępowaniu dotyczącym cywilnoprawnej odpowiedzialności odszkodowawczej pracodawcy.
Pracownik występujący przeciwko pracodawcy z takim roszczeniem obowiązany jest wykazać przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej. Pracownik musi zatem wykazać, że to pracodawca ponosi winę za wystąpienie jego choroby zawodowej.
Pracodawca może bronić się przed roszczeniami pracownika w ten sposób, że choroba zawodowa wystąpiła u pracownika wprawdzie na skutek pracy na rzecz pracodawcy, ale w miejscu pracy nie występowały żadne nieprawidłowości w organizacji procesu pracy, naruszenia obowiązujących przepisów i norm bhp, a także że nie występowało nadmierne obciążenie fizyczne i/lub psychiczne związane z pracą.
Pracownik musi również wykazać, że choroba pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z pracą wykonywaną u pracodawcy, a pracodawca wobec argumentacji pracownika może się bronić wykazując (m.in. za pomocą opinii biegłych), że do powstania choroby zawodowej mogły (nawet częściowo), przyczynić się inne niż praca na jego rzecz czynniki, takie jak stan zdrowia pracownika, styl życia jaki prowadzi na co dzień, a także czy wykonywał pracę w innych miejscach pracy i czy tam również był narażony na czynniki chorobotwórcze. Udowodnienie ww. okoliczności wymagać będzie zbadania przez biegłego sądowego powołanego w danej sprawie.
Pracownik musi także wykazać, że choroba zawodowa skutkowała dla niego szkodą majątkową lub niemajątkową (krzywdą) oraz wykazać jej wysokość. Powstanie szkody, nie jest naturalną konsekwencją wynikającą z samego faktu zachorowania, np. w przypadku chorób, które nie skutkują żadnymi dolegliwościami, czy cierpieniem, a także w przypadku chorób, w wyniku których pracownik nie traci dolności do pracy.
Kwota dochodzona bezpośrednio od pracodawcy musi stanowić uzupełnienie ponad to, co pracownik otrzymał z ZUS.
Zarówno pracownik, który aktualnie jest zatrudniony u danego pracodawcy, jak i były pracownik, mogą dochodzić swoich roszczeń przed sądem.
Udostępnij na FacebookuJesteśmy dynamicznie rozwijającą się kancelarią radców prawnych wyspecjalizowaną w zakresie pełnej i kompleksowej obsługi prawnej podmiotów gospodarczych polskich i zagranicznych.
Kliknij i dowiedz się więcej
